Πριν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, μια φίλη ξύπνησε όπως κάθε πρωί να πάει στη δουλειά της. Λόγω του ότι δεν ήταν πυκνοκατοικημένη περιοχή, γύρω στις 6 τα χαράματα δεν υπήρχε ψυχή στο δρόμο. Αυτό δεν ήταν κάτι που την ενοχλούσε όμως, μιας και είχε συνηθίσει στο σκηνικό αυτό. Αυτό που την ενόχλησε ήταν τα βήματα ενός ανθρώπου πίσω της. Ξαφνιασμένη γύρισε και είδε έναν άνδρα, αρκετά ψηλό, με μακριά μαλλιά και γένια να την ακολουθεί. Επιτάχυνε το βήμα της και σκέφτηκε πως δεν είναι ώρα να παραλογίζετε. Ωστόσο, άλλαξε πεζοδρόμιο. Έκπληκτη είδε τον άνδρα να αλλάζει κι αυτός πεζοδρόμιο. Άρχισε να περπατά πιο γρήγορα και πιο γρήγορα ως που άρχισε να τρέχει κι ο άνδρας έτρεχε πίσω της. Κάποια στιγμή ο τρελός την είχε πλησιάσει στο ένα μέτρο περίπου. Σταματά να τρέχει και γυρνά και βλέπει τον τρελό. Σταματά κι αυτός λαχανιασμένος και την κοιτά και τότε τον ρωτάει αυτή "μήπως έχετε ώρα;". Ο τρελός σαστισμένος κοιτά το ρολόι του κι αυτή προλαβαίνει να το βάλει στα πόδια και να εξαφανιστεί. Μερικές μέρες αργότερα άκουσε στο ραδιόφωνο για κάποιον τρελό που το είχε σκάσει και είχε βιάσει και σκοτώσει 3-4 γυναίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.