Κάποιος Από Πίσω Μου.

όπως κάθε βράδυ γύρω στις 11 πήγα να κοιμηθώ. Όλη τη νύχτα στριφογύριζα και δεν ένιωθα καλά, με πονούσε το κεφάλι και είχα και λίγο πονοκέφαλο. Πίεζα όμως τον εαυτό μου να κοιμηθεί γιατί την επόμενη μέρα είχα σχολείο και έτσι και δεν ξυπνούσα στην ώρα μου η μάνα μου θα με σκότωνε. Κλαίγοντας κυριολεκτικά από τους πόνους ήμουν έτοιμη να σηκωθώ και να πάω στο νοσοκομείο. Φοβόμουν όμως μήπως με βάλουν χειρουργείο και με κόψουν στην μέση (είχα δει κάτι επεισόδια στο Greys Anatomy), και έπειτα και να πήγαινα η μητέρα μου θα έπεφτε στις γραμμές κανενός τρένου από την στεναχώρια της. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι την θρησκεία και αρχίζεις τις προσευχές, παρακαλούσα επί αρκετές ώρες την Παναγία αλλά εκείνη ούτε που με άκουγε, τι το πάτερ ημών είπα, τι το πιστεύω, εκεί να σφαδάζω από τους πόνους. Υπομονετικά εγώ παρακαλούσα τα θεία να κάνουν κάτι, την άγια τριάδα, τους αποστόλους και ότι αγίους ήξερα.

Κάποια στιγμή κοιτούσα στην ντουλάπα που είναι κολλητά με το κρεβάτι μου και εκεί που είχα απευδύσει από τους πόνους και καταϊδρωμένη καθώς ήμουν, έτοιμη να σηκώσω τον πατέρα μου να με πάει στα εξωτερικά ιατρεία, νιώθω κάποιον πίσω μου, άκουγα την τριβή από τα ρούχα, πολύ απαλά σαν να φορούσε κάτι αέρινο. Μουδιάζει όλο το κορμί από την κορυφή μέχρι τα άκρα και καθώς το μούδιασμα διαπερνούσε το κορμί ο πόνος έφευγε. Ένιωθα πολύ καλύτερα. Εξακολουθούσα να αισθάνομαι την παρουσία πίσω μου. Όταν το μούδιασμα πέρασε τότες έφυγε. Ποτέ δεν είχα νιώσει ποιο υγιής, ποιο ήρεμη και ποιο χαλαρό το σώμα μου. Δεν φοβόμουν για το τι μπορούσε να ήταν πίσω μου, δεν είχα όμως και το θάρρος να γυρίσω να κοιτάξω, ήμουν απόλυτα σίγουρη πως η παναγία είχε ακούσει τις προσευχές μου και ήρθε να με βοηθήσει. Έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου μην κοιμηθείς, μην κλείσεις τα μάτια, τον απασχολούσα λέγοντας του διάφορα άσχετα. Δεν άντεξα όμως αρκετά και ο ύπνος με πήρε. Σε κάποια ώρα ήρθε η μητέρα μου και με ξύπνησε, αν και είχα κοιμηθεί μόνο 60 λεπτά ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη και ξεκούραστη. Στο δρόμο για το σχολείο με δισταγμό της είπα τι είχε γίνει και με πίστεψε, και μου είπε ότι ήταν ο άγιος Ελευθέριος που εκείνη την ημέρα είχε την γιορτή του. Όταν ήταν έγκυος σε μένα σε αρκετά δύσκολη εγκυμοσύνη, κινδύνεψε τόσο η δικιά της ζωή όσο και η δική μου. Με έταξε λοιπόν στον άγιο Ελευθέριο. Κατά παράξενο τρόπο έζησα, όλα κύλησαν καλά και σωθήκαμε και οι δύο. Ήθελε πολύ να με βγάλει Ελευθερία αλλά ο πατέρας μου είχε άλλη άποψη. Όταν μετά από καιρό αναφέρθηκα στο θέμα μου είπε πως πολύ απλά είχα επηρεαστεί με όλα αυτά που διαβάζω και βλέπω. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί γιατί τα βράδια από φόβο δυσκολευόμουν να κοιμηθώ. Ακόμα και σήμερα σχεδόν ένα χρόνο μετά δεν κοιμάμαι ποτέ από την μεριά του κρεβατιού που κοιτάζει στην ντουλάπα. Δεν είπα σε κανέναν για ότι είχα νιώσει εκείνο το βράδυ, δεν θα με πίστευε κανένας ούτως ή άλλως. Σήμερα πιστεύω περισσότερο και κάνω τον σταυρό μου πάντα. Ξέρω πως πολλοί από εσάς δεν θα πιστέψετε τίποτα και ίσως μερικοί να πείτε τι λέει το άτομο. Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν σας, όσοι όμως με ακούσουν θα είναι τυχεροί.